De afgelopen dagen had ik het genoegen om een tweedaagse workshop mee te mogen verzorgen in het plaatsje Kropp. Voor de niet-Duitsers onder ons, dat ligt bijna tegen Denemarken aan, in Schleswig Holstein (en nu maar hopen dat ik dat goed schrijf).
Omdat ik tijdens die workshops veel over mijn ervaringen met stemmenhoren vertel en ik tegenwoordig zowaar daar ook nog wel eens wat bij ga voelen, moet ik met enige regelmaat even naar buiten om een stukje te lopen, voor mijn hoofd van drukte uit elkaar knalt
(dat geeft zo'n rotzooi!).
Zoveel stemmen, continu een andere taal spreken en dan ook nog eens dealen met emoties waar ik niet mee dealen kan, en met stemmen die weer niet met mij en mijn niet kunnen dealen met emoties moeten dealen,
(ja lees dat maar eens even na...)
dat valt nog niet mee.
Gelukkig hebben mijn collega en ik een taakverdeling waarbij dit ook mogelijk is en neemt hij zonder moeite de boel waar.
Goed, als ik voor de 10e keer of zo mijn rondje rond de kerk loop (tja veel meer is er ook niet in Kropp), zie ik ineens vanuit mijn ooghoek het bovenstaande tafereel.
Een big smile verschijnt op mijn gezicht en ik trek mijn camera uit mijn zak!
Als ik die koe zou zijn, zou ik het ook op een rennen zetten en maken dat ik daar weg kwam.
Een slager maakt doorgaans gehakt van een koe!
Die vraagtekens kunnen wel weg achter humor. Ik vond dit wel grappig. Goed dat jullie een taakverdeling hebben. Want als jij gehakt van je stemmen maakt, draait de wereld gewoon door.
BeantwoordenVerwijderen