Ik hou niet van feestjes, ik hou niet van drukte, ik hou niet van lawaai, niet van een combinatie van dit alles en ik hou zélfs niet van mensen.
Maar dat is niet altijd zo en ook niet altijd zo geweest.
Sommige feestjes vind ik best wel leuk, maar ik doe feestjes 'op mijn manier' en dat wordt niet altijd begrepen, gewaardeerd of zelfs geaccepteerd door de mensen om me heen.
Ik geniet namelijk het allermeest als ik in m'n eentje op een afstandje sta, daar waar het rustig is en ik toe kan kijken. Ik kan genieten van het kijken naar mensen die plezier hebben en lol maken. Dat vind ik heerlijk, je kunt me niet blijer maken dan dat!
En ik geniet daar echt oprecht van tot het moment.....
Dat er iemand op het idee komt om me erbij te betrekken, wat doorgaans betekent dat ik letterlijk, tegen mijn zin, aan de hand het feestgedruis ingesleurd wordt onder de kreet: 'doe nou eens niet zo ongezellig!'
En dan gaat het mis....
Dan voel ik me ineens niet meer op mijn gemak, word ik onrustig, ongemakkelijk, heb ik het gevoel dat ik tekort schiet, dat ik niet mee kan, dat ik vreemd ben. Dan word ik verdrietig en ben ik binnen no time van het feestje (waar ik het toch echt naar mijn zin had) vertrokken, vaak zonder gedag te zeggen.
Dames en heren: ik ben niet zielig als ik in mijn eentje aan de kant sta. Dat is mijn manier om er bij te kunnen zijn, om mee te doen op een manier die voor mij hanteerbaar is. Je hoeft me niet te komen entertainen of redden, ik word namelijk al ge-entertaind door datgene dat ik van een afstandje zie. Ik heb het prima naar mijn zin, daar in mijn eentje en zo niet dan ga ik lekker naar huis, geen probleem!
Ik word ongelukkig IN het feestgedruis. Ik hoor al genoeg in mijn hoofd, dus ik versta geen hout van de gesprekken die je met me aan wil knopen, of van de gesprekken die anderen met elkaar voeren. Ik word achterdochtig als iedereen moet lachen, want ik versta niet waar het over gaat en denk dan dat ik belachelijk gemaakt word. Ik weet me geen raad met mijn lijf in de buurt van een dansvloer en binnen vijf minuten ben ik door mijn energie heen.
Dus hoe lief het gebaar om me erbij te betrekken soms ook bedoeld is: laat me alsjeblieft met rust! Als ik wil komen, kom ik zelf wel.
Niet iedereen zit hetzelfde in elkaar. Iedereen viert zijn eigen feestje op zijn of haar eigen manier.
