De vrijdag begon met een regenboog op de werkvloer. Totaal uitgeput verlaat ik het pand. Mijn allereerste officiële werkweek heb ik overleefd en ik heb het zelfs voor elkaar gekregen om alvast wat uren 'in te halen' (of is het vooruit te werken) voor volgende week (en de week erna) als ik in het buitenland ga zijn.
De snelste bus van werk naar huis heb ik gemist, voor lopen heb ik echt geen energie meer, en dus neem ik de bus, waarmee ik een (ongewenste) 'sightseeing tour' door Maastricht krijg.
Terwijl ik op het gebrom en gehobbel van de bus bijna in slaap sukkel wordt mijn oog ineens getrokken door de lucht buiten. Het loopt tegen zessen en de zon is hard zijn best aan het doen om onder te gaan.
De kleuren die ik in de hemel zie zijn onbeschrijfelijk mooi en mijn mond valt van pure verbazing open. Ik kijk en ik geniet...
De mevrouw achter mij in de bus, kijkt naar mij en zegt "je zit te genieten hè kind? ik zie het."
Ik knik en blijf naar buiten staren al denkend: hoe zou ik dat op mijn camera kunnen vangen hier vanuit de bus, of zal ik uitstappen en dan een half uur wachten op de volgende bus...ik denk stevig na...
De meneer aan de andere kant van het gangpad bemoeit zich er ook mee: "waar zit jij dan zo van te genieten?". Ik kijk de meneer even kort aan en raad hem aan eens naar links te kijken. Hij kijkt en vraagt me dan: "wat zou ik dan moeten zien waarvan ik kan genieten?".
Ik besluit om het er maar bij te laten: als hij het niet zelf ziet dan zal mijn uitleg wel niet helpen.
Ik besluit niet uit te stappen, ik wil echt naar huis. De bus rijdt immens om, misschien kan ik op de Via Regia mijn slag slaan, daar is immers een open vlakte aan de juiste kant.
Maar helaas is de Via Regia al een transitieproject voor de wegen in België, met andere woorden, het asfalt is zo beroerd dat de bus zo gigantisch hobbelt en stuitert, dat ik geen 'steady shot' kan nemen. Toch vind ik de kleuren zo ongelooflijk mooi dat ik ze u niet wil weerhouden.
Kijk en geniet!!! Wat is de wereld toch mooi!
De zon daalt, mijn energie level schiet omhoog!
Herkenbaar... ik zag laatst ook zo'n lucht. Misschien bedoelen we wel hetzelfde. De lucht was zo diep oranjepaars dat het haast onwerkelijk was. Geen fototoestel en bovendien in de auto. Dus geen foto. Helaas. Maar het was onvergetelijk. Iemand die zulks niet ziet is arm. Die leeft in een wereld die misschien wel niet de mijne is.
BeantwoordenVerwijderen