Het is alweer oktober. Een tijd geleden dat ik mijn kijk op de wereld gedeeld heb.
Niet dat de wereld niet meer mooi was, nee dat is het niet.
Het is meer een kwestie van geen tijd en geen puf hebben om te schrijven.
Het is herfst, het begin van mijn favoriete deel van het jaar.
Herfst is de aankondiging van winter, de aankondiging van kou, ijs en met een beetje geluk ook sneeuw. Herfst betekent meestal een einde aan de warmte (behalve nu dan even, met een temperatuur van rond de 20 graden). Ik hou niet zo van warmte, ik ben een kou mens!
Herfst betekent even rust van mijn allergieen, want de natuur is uitgebloeid.
Maar om eerlijk te zijn, voel ik me ook een beetje uitgebloeid.
Laatst had het 's nachts gevroren en op mijn weg naar de bushalte kwam ik (de resten van) het bovenstaande bloemetje tegen.
Ik was onder de indruk, zo mooi!
Ik geniet van de blaadjes die prachtig kleuren en uiteindelijk op de grond terecht komen.
Ik geniet van het geknisper onder mijn voeten als ik op de dorre blaadjes op de grond trap.
Ik geniet als ik het net (door mijn onderbuurvrouw) bij elkaar geharkte bergje blaadjes zo'n harde trap verkoop, dat het even dorre blaadjes sneeuwt!
En toch vraag ik me af of herfst wel zo gezond is voor me.
Ik krijg namelijk minder energie, word ongelooflijk moe en ik word somberder.
En dat terwijl ik niet verdrietig ben.
Ik weet dat ik deze klachten de afgelopen jaren vaker heb gehad, elk jaar om precies te zijn.
De vraag kwam in me op of het iedere keer ook in dezelfde periode is.
Dus dat gaan we komende week eens proberen uit te zoeken.
(zijn dossiers toch nog ergens goed voor)
Herfst, de blaadjes vallen buiten....
maar mogen er vanbinnen alsjeblieft een paar blijven hangen?
