En zoals het een echt Suzanne hoofd betaamt volgden daar binnen twee seconden zo'n 3000 andere gedachten op, die ik hier niet allemaal op ga schrijven omdat jullie dan een dagtaak krijgen aan het lezen. Maar feit is: ik denk nogal veel. En niet altijd even productief of constructief. (hoeveel korrels hagelslag zouden er in een pak zitten? hoeveel passen er op één boterham? hoeveel sneetjes zitten er in één brood? hoeveel kartels heeft een broodmes? hoe veel boterhammen kun je met/uit één kuipje boter besmeren? Enz...)
Het feit dat dit mijn allereerste gedachte was vandaag was eigenlijk wel logisch. Dit is namelijk meestal mijn eerste gedachte als ik wakker word. Het begint echter niet altijd met dat eerste woord.
Dat korte woordje geeft een zekere beladenheid aan en vandaag was een beladen dag.
Normaal gesproken word ik door de week ook wakker en is de eerste gedachte inderdaad "hoe laat is het?" maar doorgaans maakt het antwoord eigenlijk geen zak uit, omdat ik meestal toch niks heb waar ik op een bepaalde tijd moet verschijnen.
Afgekeurd zijn en dus geen werk hebben, heeft op zich best een paar voordelen. Ik hoef me 's ochtends niet te haasten en kan rustig op mijn gemak opstaan en aan mijn dag beginnen.
Geen werk hebben betekent namelijk niet dat er hier de hele dag op bed gelegen wordt en dat er niks gebeurt, in tegendeel ik hou mezelf de hele dag prima bezig, soms zelfs met hele nuttige en zinvolle dingen.
Eén ding is zeker: ik verveel me nooit!
Maar waarom dan vandaag dat ene woordje???
Zoals ik al zei was het voor mij een beladen dag. En dat had er alles mee te maken dat ik vandaag bezoek kreeg. En als je mij echt zou kennen, dan weet je dat bezoek en ik niet zulke goede vriendjes zijn.
Normaal gesproken, komt er hier geen bezoek. Ja, m'n woonbegeleiders komen elke week een keer langs, maar dat zie ik dan weer niet echt als bezoek. En heel af en toe komt er eens een vriend(in) (reeds lang vooraf aangekondigd) aanwaaien. Maar verder is het hier verre van de zoete inval en dat vind ik eigenlijk heel fijn. Ik hou niet zo van onvoorspelbaar.
Maar vandaag kwam er dus bezoek en nog wel een wildvreemde!!!!
Ik krijg maandag namelijk een nieuwe bank (nou ja, krijgen..... ik heb er wel een mooi bedrag voor betaald, maar ok). En om er geen stapelbank van te maken, ik ben nu eenmaal niet zo groot dat ik er dan bovenop kan klimmen, moest ik dus mijn oude bankje wegdoen.
En ik ben Hollander genoeg om eerst te proberen of ik dat kan verkopen, lukt dat niet dan kan ik het altijd nog weggeven. (en vaak genoeg gaat het ook andersom hoor).
Mijn bankje heeft me sinds ik in dit huis woon en m'n meubels geleverd kreeg, veel plezier gegeven. Maar na ongeveer 10 jaar van trouwe dienst kreeg hij vandaag toch echt een ander baasje.
Een wildvreemd baasje en die kwam dus om 10.30u langs!
Ik was dus ruim op tijd wakker en dat is eigenlijk wel heel jammer, want dat betekende dat ik vóórdat het 10.30u was al zoveel gedachten had gehad, dat ik, toen de meneer met de bank weer vertrok, total loss op bed viel (tja, een bank was er niet meer) moe van alle gedachtes die al door mijn hoofd gestormd waren....
Wees blij dus, dat ik jullie alleen over die allereerste gedachte vertel!
