Ik denk dat ik dit altijd één van de leukste feesten heb gevonden.
Het nadeel was dat ik bijna de hele week elke dag naar de kerk moest, maar het leuke was toch altijd wel de spanning van de Paashaas. Zou hij komen, of niet?
Nu ben ik altijd al iemand geweest met een levendige fantasie. Dat was en is heel handig, want als je een rijke fantasie hebt, hoef je je nooit te vervelen.
Toen ik een jaar of vier, misschien vijf was, gebeurde er met Pasen iets waarvan ik nog steeds een beetje overtuigd ben dat het écht gebeurd is.
Ik weet dat ik zo jong was, want we woonden nog in het 'oude huis' en daar zijn we vlak voor m'n zesde verjaardag weggegaan.
Het was Paasochtend en mijn broer en ik zaten al te stuiteren in de woonkamer om paaseieren te mogen gaan zoeken.
Ik weet niet meer precies het exacte tijdsverloop van de gebeurtenissen, of we al eieren gezocht hadden of niet, of dat nog moesten gaan doen. Maar feit is dat ik op een gegeven moment de Paashaas de poort uit zag schieten. En ik wist het toen zeker, en nu nog!
Ik ben erachteraan gerend, maar heb hem nooit gevonden.....
Nu ben ik 39..... En nóg weet ik zeker wat ik toen gezien heb!
Laat mij maar geloven in magie, fabels en sprookjes. Daar doe ik niemand kwaad mee toch?
Voor een ieder die wil: Vrolijk Pasen, en mocht je hem zien, doe hem de groeten van een oude trouwe fan!
