Een X-mas Cracker, ik vond het altijd iets mysterieus.
Ik had ze in Nederland nog nooit gezien, maar het moest wel iets heel spannends zijn.
Het principe is heel simpel, dacht ik, je trekt eraan,
hoort een knal, er valt iets uit en dat is dan voor jou.
Het blijkt iets anders te gaan...
Afgelopen weekend was ik op een huwelijk in Engeland.
Voor mij op zich al een ingewikkelde aangelegenheid.
Omdat het vlak voor Kerst was, lagen er dus ook X-mas Crackers op tafel.
De voor mij totaal onbekende mensen legden mij met veel geduld,
de etiquette van de de X-mas Crackers uit.
Niks geen spelletje voor één persoon, maar zoals de X-mas spirit het wil:
het gaat over samen zijn en delen.....
Goed, je pakt dus beiden een kant vast, trekt tegelijkertijd aan een kant,
hoort inderdaad een knal en iemand 'wint',
d.w.z. heeft het grootste deel van de Cracker en mag dus de 'kroon'
en het cadeautje hebben.
Ik was twee keer de winnaar en liet mijn 'tegenstander' dus
zonder kroon en cadeautje achter.
Wat nou X-mas spirit?
Als ik het niet in mijn natuur zou hebben om te delen,
dan zat zij nu nog zonder cadeautje en kroon te huilen aan tafel, maar ok...
Een X-mas Cracker, ik vond het altijd mysterieus en spannend,
ik vind ze nu eigenlijk maar een beetje saai.
Een knal dus....kortsluiting, en daar wilde ik naartoe.
Mijn hersens hebben een soort van kortsluiting op dit moment.
Er gebeurt veel om me heen en daardoor in mij op dit moment
en mijn hoofd kan dat niet meer allmaal verwerken.
En dus doet mijn hoofd waar het het beste in is:
'kortsluiting geven'.
Mijn hoofd is een soort van X-mas Cracker,
alleen komt er geen cadeautje en kroon uit,
ik wacht alleen nog even op de knal!
