In het tweede jaar van mijn SPH opleiding mocht ik stage lopen in een instelling voor 'zeer moeilijk opvoedbare kinderen'.
En hoewel het moeilijk was, kijk ik hier met veel plezier op terug.
Het was een instelling in Limburg, maar de kinderen die er verbleven kwamen bijna allemaal uit de Randstad.
Nu doet het me niet zoveel als een Limburgs kindje me uitscheldt.
Al die scheldwoorden, doorspekt met een zachte G, komen toch niet zo hard aan.
Ik word er zelfs een beetje lacherig van.
Maar de kinderen die ik in die groep had daar, met al hun diverse Randstad accenten, die konden vloeken en verwensingen laten klinken zoals vloeken en verwensingen bedoeld zijn!
Eén van hun favoriete uitspraken was dan ook "Me reet voor je!".
Ik zal het nooit vergeten...
Wat zou er van 'mijn kids' geworden zijn???
