Mijmeringen....

Vorige week zat ik op de bus te wachten in de regen. 

Het was koud en mijn fototoestel zat in mijn zak.

Het was vroeg in de morgen en er kwamen twee meisjes aangelopen. 

Arm in arm, een jaar of negen, onder een kleurige paraplu. 

Druk giechelend met een grote boodschappentas, vol boodschappen.

Dit beeld bracht allerlei herinneringen naar boven.

Maar helaas waren de twee al weg, voor ik mijn camera te pakken  had.

En dus moest de bovenstaande vrouw het maar ontgelden...

Als slap excuus om toch mijn verhaal te kunnen doen.

De meisjes deden me denken aan mezelf, toen ik een jaar of tien was.

Ik ging graag bij mijn oma logeren. Ze was voor mij de liefste persoon op de hele wereld!

's Ochtends vroeg mocht ik dan boodschappen voor haar doen in het winkelcentrum.

Oma woonde aan een andere kant van het land dan ik en dat maakte het dus extra spannend.

Want aan de andere kant van het land, daar spraken ze gewoon bijna 'buitenlands'. 

En ook al was ik daarmee wel opgegroeid, het was toch iedere keer weer een gok of ik het wel écht begreep!

Het was de tijd waarin ik als tienjarige gewoon nog pakjes sigaretten en flessen drank meekreeg zonder dat iemand daar moeilijk over deed. 

Zonder dat iemand me vroeg naar mijn identiteitsbewijs of paspoort.

De tijd dat ik alleen gewaarschuwd werd om 'uit te kijken met oversteken en niet met vreemde mensen mee te gaan'.

De tijd waarin ik gelukkig was als ik bij oma logeerde. 

Simpelweg, omdat ik mee mocht gaan kegelen. 

Omdat ik boodschappen voor haar mocht doen. 

Omdat ik mijn eigen kamertje had met een bed en eigen slaapzak.

En omdat ik elke avond een kopje preisoep (cup a soup) kreeg. 

Dat waren nog eens tijden. 

Dat was feest!

Mijmeringen, terug in de tijd....Ik word oud.

Oma is al 17 jaar dood....

Op papier dan....