Het leven is niet altijd makkelijk. Soms zelfs verre van dat.
En toch raap je jezelf steeds weer bij elkaar en ga je verder.
Hoe? Dat weet je niet, je doet het 'gewoon'.
Als je steeds maar doorgaat en niemand vertelt wat er aan de hand is, kan ook niemand je helpen.
Als je je nooit kwetsbaar opstelt, zal niemand je kwetsbaarheid zien.
Leven doe je alleen.
Maar als je je wel kwetsbaar opstelt, zullen mensen daar dan geen misbruik van maken?
(En als je nu meteen 'nee natuurlijk niet' roept, dan ben je net zo naïef als dat ik negatief ben.)
Iedereen is soms kwetsbaar.
Maar zelfs al behandel je het kwetsbare nog zo voorzichtig, met zoveel zorg
en pak je het nog zo voorzichtig in.
Gedurende de reis, willen ook de Kwetsbaren wel eens gewond raken!
O wat erg, nou vergeet ik weer je verjaardag... de tweede.. natuurlijk. Ach, Roanna wist natuurlijk van niets van de weddenschap.. die wilde helemaal nog niet komen. Hihi... erg snel gaat het. Maar bij deze... nog van harte gefeliciteerd!!!!!!!!!!!!!!!! HIEP HIEP HOERAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenZo weer een beetje goed gemaakt?????
Ja, nu moet ik het nog van Nathalie vernemen ook. Suzanne, van harte gefeliciteerd.
BeantwoordenVerwijderenNu even over dit blogje. Ik vraag me af hoe om te gaan met de manier waarop jij schrijft (negatief zoals je zelf zegt). Maar zit iemand die negatief schrijft wel op een antwoord te wachten? Dat is mijn vraag aan jou. Ik heb in elk geval bij dit- en ook dat vorige logje het gevoel: hoe diep ik ook nadenk en wat ik ook schrijf... het is niet goed. En daarom aarzel ik hier inhoudelijk te reageren.
jammer Plato, dat je het hele blogje als negatief ziet, want dat is het niet. Maar we kunnen nu eenmaal niet allemaal zulke stemmingsmakers als jij zijn.
BeantwoordenVerwijderenDoe wat je wil wat reageren betreft
Ik doe niet wat ik wil, Suzanne, ik reageer echt op jou. Jij zegt zelf dat je negatief bent. Ik ben wel bereid om ook positieve kanten te zien. En een stemmingmaker? Zo zie ik mezelf niet. Ik poog slechts mijn stukjes zo goed mogelijk te schrijven. Enfin... ik bedoelde mijn stukje niet om ellende te veroorzaken. Ik gaf slechts aan dat ik het soms moeilijk vind te reageren.
VerwijderenI'm so hurt!
BeantwoordenVerwijderenKen je dat liedje?
Ik moest er aan denken toen ik het las.
Ik herken het kwetsbare vanwege mijn ziekte.
Mijn ervaring is dat de medemens slecht met kwetsbaren om kunnen gaan.
Daarbij vraag ik niet om medelijden, enkel om een beetje begrip?
Suzanne, ik heb het nu een paar keer gelezen.
BeantwoordenVerwijderenWanneer ik dit stukje vanuit m,n eigen kwetsbaarheid lees (vanwege het vinden van m,n *broertje*)denk ik te begrijpen dat ook jij, net als ik, er soms behoefte aanhebt dat er iemand is die je weer even terechtzet wanneer je doordraaft in je angsten. Ook al doet dat soms verrekte pijn. Wanneer men meer weet, begrijpt men de ander misschien wat beter.
goh... en ik maar denken dat ik gewoon een duifje opgestuurd heb gekregen vanuit het buitenland per post van een goede vriendin die erg ziek is.
BeantwoordenVerwijderenDat duifje kwam beschadigd aan (gebroken vleugeltje) ondanks het feit dat het in 5 lagen vloeipapier was ingepakt...
En dat het bovenstaande dan een gedachtenspinsel was die dat opriep!
;-)
Wat is het hier stil Suzanne, gaat alles goed? Ben je druk met je cursus bezig???
BeantwoordenVerwijderenOf wacht je op de sneeuw voor je eerste "professionele" winterfoto's?
Hoe dan ook, ik hoop dat het goed met je gaat.