Van de andere kant...

De opdracht was tweeledig: naast Water, kregen we ook een Vrije opdracht.

Hier hoefde ik geen seconde over na te denken.

Ik wist wat ik wilde.

Ik wilde naar de Hoge Brug, één van de vijf bruggen die Maastricht rijk is.

Dit is mijn 'lievelingsbrug', omdat ik het gevoel heb dat hij 'leeft'.

Hij beweegt als er mensen over hem heen lopen,

net alsof hij er moeite mee heeft die zware last te dragen.

Of hij beweegt wanneer het hard waait.

Ook vind ik het een mooie brug, architectonisch dan, voor zover ik daar verstand van heb.

Ik heb er bouwkundig misschien niet zoveel verstand van, maar ik vind hem foto technisch erg leuk.

Ik ben geen superfotograaf, maar toch kan ik geen enkele keer ook maar één teen op deze brug zetten zonder te denken....'hmmm, hoe zou je dat nou eens leuk op de foto kunnen zetten.'

Het stomme is echter, dat ik mijn foto's altijd vanaf dezelfde kant maak.

En dat is misschien wel een beetje een overeenkomst met mijn dagelijks leven.

Ik bekijk dingen vaak automatisch langs één bepaalde kant.

Dat betekent niet dat ik niet open sta voor een andere kant,

maar vaak ben ik al tevreden met de kant waar ik ben!

Dit keer eens even niet.

Al fotograferend zag ik in mijn ooghoek dat achter mij het licht mooier was.

En dus besloot ik naar de andere kant te lopen en het plaatje eens vanaf die kant te nemen.

En zo zag ik het leven eens van de andere kant...