zie de maan.....

Zaterdag was het volle maan...

Ik had er naar uitgekeken. Letterlijk en figuurlijk.

Ik had de maan zich al een paar nachten zien 'opbouwen', en zaterdag was het dan eindelijk zo ver.

Van achter mijn 'gaatjesrooster' keek ik naar buiten en bedacht me niet langer.

Ik moest naar buiten om foto's te maken.

De verpleging vroeg nog of het wel een goed plan was om me naar buiten te laten gaan, het was tenslotte koud en al bijna half tien, maar ze zagen ook aan de blik in mijn ogen dat 'het menens was'. Verbieden, of tegen houden had weinig zin. Suzanne moest en zou naar buiten al zouden haar vingers er vanaf vriezen.

Eenmaal buiten hing er een prachtige wolkendeken om de maan heen, maar ja, er was te veel lichtvervuiling om dat er mooi op te krijgen. En toen ik eenmaal op een plek was beland waar die lampen niet meer waren, warende wolken weggetrokken en viel mijn ultieme droomplaatje in duigen. 

Uiteindelijk werd dit één van de plaatjes....

Toepasselijk...die middag verlaat Sinterklaas gespeeld met mijn oude studie genootjes en nu....

Zie de maan schijnt door de bomen.....

De maan, mijn vriend....