huiswerk les 7: zelfportret: wie ben je? (2)

Als je met mensen in de stemmenhoorbeweging over Suzanne zou praten en ze weten even niet wie het is, hoef je eigenlijk maar drie dingen te zeggen die kenmerkend voor mij zijn..

Eigenlijk is één ding al genoeg: tekst shirts, dan weten de meesten het al. Iedereen moet altijd lachen om mijn shirts. Het is een prima manier om met mensen in gesprek te komen.

Sommige mensen zeggen dat het een vorm van zelf-stigma is. Zo mag je het noemen, ik noem het zelf spot, oftewel humor. Voor mij was het lange tijd ook een vorm van communiceren. Met mijn shirts drukte ik uit, hoe ik me voelde, omdat ik niet in staat was om het te zeggen.

Het tweede ding waaraan ze mij zouden herkennen is mijn Hippo.

Hippo heb ik gekregen van een van mijn 'real life Hippo's'. Ooit heb ik een verhaaltje geschreven over mezelf als een klein Olifantje dat allerlei dieren tegenkwam in zijn leven. Sommige dieren waren goed voor het Olifantje, andere dieren wat minder. Aan het eind kwam hij de Nijlpaarden (hippo's) tegen en die zetten hem weer met zijn slurf de juiste kant op.

Na het lezen van dat verhaaltje kreeg hij van een van deze Nijlpaarden deze kleine Hippo cadeau en sindsdien gaat Hippo overal mee naar toe. Hippo is dan ook een bekend fenomeen op congressen ed.

Het derde kenmerkende aan mij zijn Sudoku puzzels. Waar Suzanne gaat, gaan Sudoku puzzels. Sudoku puzzels zijn voor mij een manier om mijn stemmen te 'controleren en rustig te houden', maar ook om mijn gedachten te kunnen ordenen. Blijkbaar hou ik toch enorm van hokjes denken!!!

Als je al deze dingen samen noemt dan zullen ze binnen de stemmenbeweging al gauw roepen:

"Ah, Suzanne, yes.....Of course, I know her!!!"

So, that's me....denk ik.