Grote pret....

Soms mag ik wel eens onderwijs verzorgen op de psychologie faculteit. Vaak gaat het er dan om, dat studenten leren om op een goede, respectvolle manier gesprekken te voeren. Mooi meegenomen is dan ook nog, dat ze aan het eind van zo'n gesprek een idee hebben van je diagnose. En als ze aan het eind van de les ook nog twee taakjes van de intelligentietest bij je af hebben kunnen nemen, dan is het feest helemaal compleet.

Wat die diagnose betreft, zitten ze bij mij meestal een eind in de goede richting, ik heb van 'alles wel wat', dus het is een beetje 'schiet maar raak voor een knaak'. Ook al hebben we dan geen knaken meer tegenwoordig.

Ook die intelligentietest vind ik leuk, er was namelijk een tijd dat ik diezelfde test bij anderen steeds opnieuw af moest nemen. Al moet ik eerlijk toegeven dat de Engelse taal de moeilijkheidsgraad toch wel een klein beetje omhoog gooit (en dus mijn intelligentie een paar punten omlaag??)

Zo'n les wordt in stukjes opgedeeld en steeds word je onder handen genomen door een groepje van drie of vier studenten. Tussen die groepjes door, word je dan braaf naar de wachtruimte gestuurd, zodat ze met de hele groep kunnen overleggen hoe ze verder moeten...

In die pauzes verveel ik me soms een beetje.

Maar laatst dus helemaal niet.

Ik had grote pret.... met een Skelet!