huiswerk les 1: mijn favoriete plek (1)

Deze foto is eigenlijk een combinatie van Wie ben ik en Mijn favoriete plek.

Dit is mijn bureau, waar mijn computer staat. Het is eigenlijk de meest heilige plek in mijn huisje.

Het is samen met mijn 'Prinsessenstoel' en mijn bed momenteel de meest bezochte plek in dit huis.

Mijn bureau is altijd een 'gezellige bende', ook wel puinhoop genoemd.

Het ligt er vol met 'unfinished business', dat ligt te wachten op een vrij ogenblik.

Mijn computer is mijn werkplek, maar tevens ook mijn 'ontspanplek'.

Van hieruit onderhoud ik mijn contacten met mijn vrienden over de hele wereld.

Van hieruit bedenk en realiseer ik de meeste van mijn plannen.

Van hieruit werk ik aan mijn projecten.

Mijn nieuwste en lievelingsproject, zie je op het scherm.

Een lang gekoesterde droom: mijn eigen vertaling van een website voor kinderen en jongeren die stemmenhoren.

Daar zit heel wat bloed, zweet en tranen in.

Maar ook heel wat passie, plezier en noeste arbeid.

Maar vooral Pure Passie

Verder kun je op mijn bureau nog een aantal typische Suzanne dingen zien.

Mijn trouwe vriendje Hippo de Tweede zit naast me, hij wijkt geen moment van mijn zijde.

Mijn groene agenda...zonder hem ben ik nergens!

Mijn Mega Thee Kop.... Liters gaan er doorheen.

En een van mijn oh zo volwassen 'Caspar het spookje' glazen.

Een foto van mezelf waar ik 'blij' op ben.

Een tekst die ik regelmatig lees en waar ik mezelf aan vast moet houden,

als ik weer eens denk dat ik perfect moet zijn.

Mijn humor kaartje bovenop.

En zo kan ik nog wel uren doorgaan, want op deze plek,

heb ik echt alles wat ik nodig heb!!!

Op dit moment, zou ik nergens anders willen zijn!

huiswerk les 1: mijn favoriete plek (2)

Ik heb heel veel favoriete plekken en het is dan ook moeilijk om er een te kiezen.

Veel van mijn fysieke favoriete plekken, liggen in het buitenland,

en zijn niet zo makkelijk te bereiken binnen de gegeven tijd van de huiswerkopdracht.

(en het huidige budget...)

Veel andere favoriete plekken zitten in mijn hoofd.

En een kijkje in mijn hoofd heb ik vorige keer al geprobeerd te geven.

Ik wilde nu dus iets anders, iets nieuws.

De bovenstaande foto is één van mijn favoriete fysieke plekken hier in de buurt.

Ik houd ontzettend van film kijken.

Ik heb thuis een hele videotheek die bijna niet meer in mijn huis past,

maar ik ga ook nog steeds graag naar de bioscoop.

Films op tv is leuk, maar dat is het toch net niet!

Er gaat niks boven de bioscoop!

Wegzakken in de stoelen,

het grote witte doek,

schrikken van het eerste geluidseffect,

iedere keer weer, ook al weet je dat het komt.

Het belachelijke moment, midden in een zin, waarin de lichten aangaan

en er een pauze zit nét op een moment dat dat eigenlijk niet kan!

Helemaal opgezogen worden in de film,

in die andere wereld.

In een wereld, waardoor ik mijn eigen wereld soms even kan vergeten.

Dan kom ik tot rust, dit is ontspanning!

En daarom is dit één van mijn favoriete plekken.

huiswerk les 1: wie ben ik ? (2)

Ik hou heel erg van symboliek en het bovenstaande beeld vond ik dan ook een mooi symbool.

Het beeld staat ergens tegen een gevel in een voortuin in Alphen aan de Rijn.

Als je er zo langs loopt zullen de meeste mensen het waarschijnlijk niet eens zien.

Toch viel mijn oog er meteen op en raakte het beeld me ontzettend.

Het voelt als ik...

Het is een beeld van een naakte vrouw die in elkaar gedoken zit tegen een gevel.

Letterlijk weggedoken achter de struiken.

Ze ziet er verdrietig uit, eenzaam, bang.

Alsof ze weg wil kruipen.

Weg uit de 'boze buitenwereld'.

Wind en regen, het leven van alledag,

hebben door de jaren heen hun sporen nagelaten op haar huid.

En zo voel ik me ook wel een beetje.

Ja, ik ga de buitenwereld in, ik trek er op uit!

Maar ik voel me vaak kwetsbaar (naakt), eenzaam,

verdrietig en bang.

En net als bij het beeld, liet het leven zo zijn sporen na op en onder mijn huid,

al zijn ze niet voor iedereen altijd even goed zichtbaar.

Ik zou het liefst in een hoekje weg willen kruipen,

me verstoppen,

waar niemand mijn kwetsbare ik kan zien.

Maar ik doe het niet.

En in plaats van verstoppen,

zet ik mijn masker maar op

en trotseer de wereld.

Dag in dag uit.

huiswerk les 1: wie ben ik? (1)

Bovenstaande tekst is niet van mijzelf. Ere wie ere toekomt.

Maar ik wou dat ik het bedacht had!

Het had wel van mij kunnen zijn.

Ik ben dol op dit soort tekst/woord 'grapjes'.

Hoewel, grapjes??

Voor de mensen die mij écht kennen ben ik deels een open boek.

Maar voor een ander deel, ben ik een open boek met geheime hoofdstukken.

Geheime hoofdstukken, of stukken in een taal,

die zelfs ikzelf af en toe niet begrijp.

Soms vind ik dat niet erg, soms ook wel.

De foto heb ik gekozen, omdat hij niet helemaal perfect is.

Het plaatje staat niet precies recht,

niet precies in het midden.

Aan de rechterkant, richting mijn hand,

wordt de foto steeds waziger,

net als ikzelf kan zijn.

En mocht de hand nog niet genoeg aanwijzingen geven over wie de spreker is,

voor de echte kenners van Suzanne is het niet zo moeilijk om te zien welk tekstballonetje bij mij hoort...

Eitje......

Geel natuurlijk!!!!

Van de andere kant...

De opdracht was tweeledig: naast Water, kregen we ook een Vrije opdracht.

Hier hoefde ik geen seconde over na te denken.

Ik wist wat ik wilde.

Ik wilde naar de Hoge Brug, één van de vijf bruggen die Maastricht rijk is.

Dit is mijn 'lievelingsbrug', omdat ik het gevoel heb dat hij 'leeft'.

Hij beweegt als er mensen over hem heen lopen,

net alsof hij er moeite mee heeft die zware last te dragen.

Of hij beweegt wanneer het hard waait.

Ook vind ik het een mooie brug, architectonisch dan, voor zover ik daar verstand van heb.

Ik heb er bouwkundig misschien niet zoveel verstand van, maar ik vind hem foto technisch erg leuk.

Ik ben geen superfotograaf, maar toch kan ik geen enkele keer ook maar één teen op deze brug zetten zonder te denken....'hmmm, hoe zou je dat nou eens leuk op de foto kunnen zetten.'

Het stomme is echter, dat ik mijn foto's altijd vanaf dezelfde kant maak.

En dat is misschien wel een beetje een overeenkomst met mijn dagelijks leven.

Ik bekijk dingen vaak automatisch langs één bepaalde kant.

Dat betekent niet dat ik niet open sta voor een andere kant,

maar vaak ben ik al tevreden met de kant waar ik ben!

Dit keer eens even niet.

Al fotograferend zag ik in mijn ooghoek dat achter mij het licht mooier was.

En dus besloot ik naar de andere kant te lopen en het plaatje eens vanaf die kant te nemen.

En zo zag ik het leven eens van de andere kant...

Druppels ter overbrugging

De opdracht was: Fotografeer Water.

Op het moment dat ik op de plek ben waar ik foto's wilde nemen,

word ik op mijn wenken bediend en begint het water met bakken uit de lucht te vallen.

Eerst zachtjs, druppel voor druppel....

Ik fotografeer rustig door.

Maar al gauw laat Moeder Natuur weten dat het menens is

en gooit er wat grover geschut tegenaan.

De druppels worden groter.

Ik besluit,dat, als ik niet heel snel terug ga naar de cursus ruimte, ik een nat pak ga halen,

en daar heb ik vandaag even geen zin in!

Dus ik begin langzaam terug te lopen.

Mijn oog valt op de elementen van de brug.

De druppels blijven liggen, blijven hangen.

Kris, kras door elkaar.

Schuin door elkaar.

Schuin over elkaar.

En in de verte.... de volgende brug,

slechts gescheiden door....

Nog meer Water....

Hoog en droog

Tijdens de eerste les op 9 mei werden we de straat op gestuurd met de opdracht: Fotografeer Water.

Dat is een opdracht, waar je in een stad als Maastricht natuurlijk alle kanten mee op kunt.

Ik had een idee waar ik mijn foto's wilde nemen en dus ging ik vol goede moed op pad.

Maastricht kent inmiddels 5 bruggen over de Maas.

Eén daarvan heet de Hoge brug.

Deze Hoge brug is alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers,

die hun fiets naar boven hebben gesleept via de net-niet trapjes.

Op mijn tocht over de brug, kwam ik deze spin tegen.

Tot vorig jaar was ik doodsbang voor spinnen,

maar nu is mijn angst min of meer omgeslagen in een fascinatie.

Terwijl de zoveelste regenbui losbrak, zat deze spin hoog en droog in zijn web.

Met een prachtig uitzicht op de oudste brug van Maastricht: de Servaasbrug.

Het liefst wilde ik dat er op de foto ook regendruppels in zijn web te zien zouden zijn,

maar ik had geen zin om zelf zeiknat te worden.

De spin zat hoog en droog met een prachtig uitzicht,

maar ik verkoos het droge cursus lokaal!

De Ontspanknop....

Gisteren was het weer zo ver. 

Voor mij begon de tweede ronde van de photovoice cursus. 

Ik heb besloten om nog een keer deel te nemen aan exact dezelfde cursus, gewoon omdat het zo leuk was!

De laatste tijd was het wat moeilijk om te schrijven.

Ook al had ik een nieuwe camera en heb ik best wel wat (mooie) foto's gemaakt, 

ik kwam er niet toe om er verhalen bij te schrijven.

Mijn hoofd liep over met andere (leuke en minder leuke) dingen. 

Ik was druk, druk druk.

Mijn hoofd zat vol..... bomvol.

Geen inspiratie om stukjes te schrijven.

Geen tijd om te ontspannen.

Gisteren tijdens de cursus, in het theorie gedeelte, 

terwijl ik zat weg te dromen hoorde ik de docent ineens vertellen.

"de ontspanknop".....

En ineens zag ik het voor me.....

Een 'ontspanknop'.....

Ik wou dat ik een camera was!!!!