Omdat ik niet zo van mensenmassa's hou en al helemaal niet van kleine mensen mensenmassa's, besloot ik dat ik niet op een woensdag of in het weekend moest gaan. Aangezien de kinderen hier nog geen vakantie hebben, leek me dat het dan op die overige dagen niet zo druk zou moeten zijn.
En dus trok ik de dag na 'De Grote Storm', naar de dierentuin, me verheugend op een rustig en verlaten en vooral ook verzopen dierentuin.
Bij aankomst bij het park, zonk de moed me echter redelijk in de schoenen, want waar ik natuurlijk weer geen rekening mee had gehouden, (of meer het opkomende idee weer snel had weggewuifd), was, dat zo aan het einde van het schooljaar, er natuurlijk heel wat schoolreisjes plaats zouden vinden. Maar met de vakantie hier nog zeker een aantal weken weg, dacht ik echt serieus dat het wel mee zou vallen.
Maar we hebben natuurlijk ook onze Zuiderburen nog, die niet aan vakantie spreiding doen en gewoon heerlijk duidelijk zijn als het om vakantie gaat: kinderen hebben van 1 juli tot 1 september vakantie, ongeacht op welke dagen die data vallen. En dus draaiden er zo'n 9 bussen met Belgische koters voor mij het parkeerterrein op...
Oef... diep ademhalen: je kunt dit!
En dus liep ik het park in, vol goede moed, een poging doend om mijn oren af te sluiten voor al het hoge en harde gegil van deze opgewonden koters, dat aanvoelde als speldenprikjes in mijn hersenen.
Snel afgeleid zijn heeft in een dierentuin best veel voordelen. Ik zie normaal elke vlieg voorbij vliegen en dat betekent dat ik ook best goed ben in dieren spotten. En als ik een dier zie zitten, dan vind ik het min of meer mijn 'plicht' om anderen daar ook op te wijzen (ja ik weet het: irritant! Maar mijn enthousiaste innerlijke kind kan dat gewoon niet laten!)
En zo stond ik bij de rotsklipdassen (oftewel dassies!) waar twee dagen geleden twee jonkies waren geboren! En die had ik heel snel gespot. Er kwam een wat oudere vrouw aan die tevergeefs begon te speuren door het verblijf, maar geen enkel beest zag. En dus besloot ik te helpen en vertelde waar ze moeder met kinderen kon vinden. En dat......... had ik niet moeten doen....
Vanaf dat moment had ik een schaduw. Deze mevrouw bleef me volgen, bleef continu bij me in de buurt en af en toe leek het wel alsof ze aan me vastgeplakt zat.
Ze bleek slechtziend te zijn en vond het erg prettig dat ik haar kon en wilde vertellen waar ze de beesten kon zien, en wat voor beesten het überhaupt waren. (die ze overigens 9 van de 10 keer toch niet zag).
En nu ben ik echt niet te beroerd om iemand te helpen, en kan ik als het écht moet, soms best wel geduld opbrengen. Maar deze vrouw begon echt serieus op mijn zenuwen te werken: deed ik een stap naar links, dan deed zij dat ook, deed ik een stap naar rechts, dan volgde ze ook en ze hield geen seconde haar mond dicht!
Na anderhalf uur als blindengeleidehond te hebben gefungeerd, was ik het echt ontzettend beu en was mijn grens al meer dan bereikt. En ik trachtte al mijn moed te verzamelen om haar tactvol te vertellen dat het tijd was dat onze wegen zouden scheiden, maar dat vind ik een heel moeilijk iets!
Maar uiteindelijk lukte het me om te zeggen dat ik echt geen koffie wilde, nee echt niet, nee ik meen het, en dat ik weer even mijn eigen ding ging doen.... En zo werd ik eindelijk verlost van mijn schaduw en voelde me 200 kilo lichter.
Ik wandelde door het park, af en toe ondersteboven gerend door opgewonden, schreeuwende kinderen, maar ook genietend van de uitspraken van de kleinste kids.
Het hoogtepunt van de dag kwam voor mij toch wel, toen ik voor de leeuwen stond en het mannetje met zijn neus tegen het glas aan lag.
Een klein meisje stond op nog geen 20cm afstand van deze enorme leeuw en het enige dat ze zei, al naar de grond kijkend: "Kijk mama, een regenworm!!!".
Leeuw versus regenworm: 0-1!
En met een grote glimlach om mijn lippen vertrok ik naar de voederplaats van de gorilla's, waar ik omgeven werd door kinderen......
Maar alles beter dan nog 10 minuten langer blindengeleidehond moeten zijn!!!
 |
| foto: eigen brouwsel. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten