Een heleboel jaar geleden, ging ik op 'zweefweek'. Dat is mijn benaming voor een heel intensieve spirituele week in Havelte. Mijn sociaal psychiatrisch verpleegkundige van destijds, had me al langer gevraagd of dat niet iets voor mij zou zijn, maar ik zag dat nooit zo zitten. Ik weet ook nog steeds niet helemaal of ik er destijds wél echt klaar voor was, maar ik heb er zeker nooit spijt van gehad en er absoluut wel wat uit gehaald voor mezelf.
Tijdens die week werd er veel gewerkt met 'The Work' van Byron Katie, 'a course in miracles' en met familieopstellingen.
En om heel eerlijk te zijn, kon ik destijds alleen iets met The Work, dat was op zich nog best wel redelijk concreet, in vergelijking met de rest, want als je me echt zou kennen, dan zou je weten dat ik ergens toch wel een heel nuchter mens ben, die niet zoveel kan met wat ik niet kan beredeneren, niet kan verklaren. Dat levert een soort van paniek op: ik snap het niet, wat moet ik hiermee.
Destijds heb ik wel vol interesse gekeken naar andermans familieopstellingen, maar ik wist niet wat ik ervan moest denken. Ik zág dat er dingen gebeurden met zowel de mensen die opgesteld werden (representanten) als de opsteller, maar ik wist niet wat ik ervan moest denken. Voerden die mensen nou een toneelstukje op, of zouden ze echt iets voelen? Ik wist het niet, en ik kon me er niks bij voorstellen, maar in die tijd kon ik zelf nog niks voelen, dus het was sowieso een ver van mijn bed show. Toch heeft het mysterie ervan me nooit helemaal losgelaten!
Een aantal weken geleden, kwam er een berichtje voorbij op Facebook. Een vriendin van me heeft een eigen coachings- en trainings bedrijf. (Marengo Trainingen & coaching). Zij verzorgt, o.a. Familieopstellingen met paarden. En in dat berichtje werd gevraagd om mensen die als representant zouden willen fungeren.
Iets in mij zei dat ik dat wel eens wilde proberen, er waren slechts twee problemen: 1) ik weet niet of ik met mijn nog steeds nuchtere kop als representant van alles kan voelen. 2) ik ben als de dood voor paarden.
En dus stuurde ik een mailtje, met mijn dilemma's en legde de beslissing min of meer bij haar neer: als zij dacht dat ik geschikt was, dan wilde ik het graag proberen.
En zo stond ik een tijdje terug op een manege, klaar voor een dag familieopstellingen met paarden, in een groep met mensen die ik geen van allen kende (ook niet zo mijn favoriete ding).
Toen we naar de 'bak' gingen stond ik daar ineens oog in oog met een mega groot paard, wat een (nacht)merrie! Maar goed, dit was wat ik wilde, dus dan gaan we er ook voor.
Bij de eerste opstelling werd ik opgesteld en het paard bleef een hele tijd in de hoek staan, ver uit m'n buurt. Maar toen het eindelijk in beweging kwam, liep het regelrecht op me af en kwam uiteraard bij mij staan. Écht groot man! Maar door die plotselinge confrontatie en de rol die ik had (en waar ik niet uit weg kon) was de angst wél snel verdwenen.... Dat was stap 1.
Er gebeurde van alles. En of ik nou echt altijd dingen voelde, of dat de ratio het af en toe overnam (en wiens ratio dan?) weet ik niet, maar feit is dat er van alles gebeurde en dat ik daar hoe dan ook (onder)deel van was.
Nu zit ik rustig thuis en laat die dag nog eens passeren. En nee, ik weet nog steeds niet zo goed wat ik moet denken, maar als ik één ding heel zeker weet, dan is het wel dat de paarden het een stuk duidelijker en minder zweverig voor me maken. Door de paarden worden dingen acuut duidelijk en heb ik niet één keer de neiging gehad om een wenkbrauw op te trekken en te denken: is dit een toneelstukje of niet? Ik merk dat mijn weerstand, die ik jaren geleden absoluut had, alleen al bij het horen van het woord 'familieopstellingen' nu is omgezet in een nieuwsgierigheid, die maakt dat ik wellicht volgende keer nog eens kom kijken.
En..... Dat is pure winst!
En dat ik aan het einde zelfs heb staan knuffelen met een paard (al voelde het een beetje als een giraffe aaien), dat had ik van tevoren echt NOOIT gedacht.
Therese van Marengo Coaching en Training, je bent een vakvrouw die haar vak meer dan verstaat. Dank je wel voor je uitnodiging!
 |
| foto: website Marengo Training en Coaching. |
ps: wil je meer uitleg over wat familieopstellingen (zonder paarden) inhoudt. Klik dan even hier
Geweldig! Je hebt je zelf weer es overtroffen, ik vind het zo dapper van je! Liefs van mij, Geesje
BeantwoordenVerwijderenIk ben geen Katie Byron fan, alhoewel ik wel denk dat alles een reden heeft, maar omdat te lezen vind ik het zo "zweverig":)
BeantwoordenVerwijderenMij krijg je niet op een paard, ik knuffel zeker geen paarden (eerder een Giraf) :)
Maar dikke pluim!!!!!