En deze keer wil ik dat wel met jullie delen, al schaam ik me ook wel een klein beetje (veel) voor mijn dommigheid....
Op 4 juni 2016 overleed de grootste boksheld aller tijden: Muhammad Ali, in de leeftijd van 74 jaar. Niet slecht voor een bokser denk ik dan, want al die rake klappen op je hersenpan zouden je eerder kunnen doen heengaan. Echt gezond lijkt het me in ieder geval niet, maar dat terzijde.
Ik volg geen nieuws, omdat ik daar altijd erg verdrietig van word, maar ik luister wel naar een muziekzender op de radio, waar je ieder uur niet onder de nieuws uitzending uit kunt komen. Maar twee minuten, zonder beelden, dat trek ik nog net...
Hoe dan ook, ik hoorde dus dat Muhammad Ali was overleden en dacht bij mezelf: ach wat jammer!
Ergens rond dezelfde tijd hoorde ik dat de grootse bokser Cassius Clay was overleden. Ook hij was 74 jaar en ik weet nog dat ik dacht: wat maf, allebei in dezelfde week.... En: waarom krijgt Muhammad Ali veel meer aandacht dan Cassius Clay? (ik zei al: ik was een beetje dommm)
En ergens in mijn hoofd rinkelde wel zo'n belletje van 'hier klopt iets niet, hier zit een luchtje aan', maar het lampje ging niet branden en ook het zogenaamde (voormalige) kwartje viel niet.
Pas dagen later werd ik midden in de nacht wakker, schrok op, ging overeind zitten en ineens gingen er wel 100 lampjes aan en regende het kwartjes en drong het eindelijk tot me door: Cassius Clay en Muhammad Ali zijn één en dezelfde persoon! Hoe kon ik dat nou toch vergeten???
Maar ja, met het tempo waarin God (waar ik overigens nog steeds niet in geloof) bekende helden komt halen dit jaar, had het ook best gekund dat hij er meteen twee voor de prijs van één mee nam. Scheelt weer een retourtje aarde.
Hoe dan ook, we zijn weer een legende kwijt!
Muhammad Ali en Cassius Clay, mogen jullie rusten in vrede ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten