Een week geleden, veranderde mijn wereld zo maar ineens.
Wat een doodgewone dag leek, veranderde voor mij in een nog voortdurende
'nachtmerrie'
Zondag overdag was ik nog samen met mijn favoriete pubers
en hun moeder (en nog wat anderen) naar een pretpark geweest. Als afsluiting
van die dag bekeken we de 'police academy stunt show'.
Altijd leuk om te zien,
al had ik het al vaker gezien in mijn leven!
Moe maar voldaan ging ik die avond naar bed en ik viel al
gauw in slaap.
Ineens schrok ik wakker. Vier harde knallen, kort achter
elkaar...
Ik zat rechtop in bed. Dit was niet de stunt show, dit was menens.
Er
werd geschoten, en wel héél dichtbij.
In mijn opleiding leerde ik ooit dat er bij angst twee
reacties zijn: fight (vechten) of flight (vluchten).
Nu kwam ik erachter dat
het gerucht dat ik al eerder gehoord had
(dat er nog een derde was, namelijk freeze (bevriezen)) wel degelijk bestond. Een paar seconden zat ik rechtop in mijn bed, niet in staat me te bewegen. Toen
vloog ik mijn bed uit om tussen de gordijnen te kijken of ik iets kon zien.
Ik
zag niks.
Ik rende naar de voorkant, waar ik een auto stil zag staan.
Ik verstopte me op het balkon en keek gespannen over het randje. Al gauw zag ik
dat het een politieauto was en durfde ik weer rechtop te gaan staan. Het was
dus waar, ik had niks gedroomd, mijn geest haalde geen trucjes met me uit, het
was echt gebeurd.
Die nacht sliep ik niet meer.
De volgende dag hoorde ik op het landelijke nieuws dat er
een schietpartij had plaatsgevonden in mijn straat. Ik voelde me nog steeds
bang en durfde die dag niet naar buiten. Slapen lukte niet.
Iedere keer als
ik mijn ogen dicht deed en mijn hoofd neer wilde leggen, hoorde ik die knallen
weer en zat ik weer recht overeind.
En zo gaat het dus al een week.
Ik stond op het balkon en ving een gesprek op tussen
verschillende buren.
Een aantal van hen waren er dwars doorheen geslapen.
Een
ander had het gehoord en zei: "ach, ik heb me omgedraaid en ben verder
gaan slapen. Die dingen gebeuren nu eenmaal, dat is de normaalste zaak van de wereld tegenwoordig."
Misschien ben ik abnormaal, dat ik me door dit gebeuren
zo uit het veld laat slaan, dat ik er zo door van slag ben.
Ik vind dit
niet de normaalste zaak van de wereld.
En ik vind mensen die dit de normaalste
zaak van de wereld vinden en de wereld waarin dit de normaalste zaak van de
wereld is, een beetje verknipt!
