Van Nijlpaard naar Nijlpaard....

Vandaag smokkel ik even, geen foto genomen door mijzelf, maar een plaatje met een verhaal.

Afgelopen twee weken mocht ik weer samen met mijn twee dierbare collega's cursus geven.

Tegenwoordig openen we de cursus met de opdracht dat de mensen uit een hele stapel, kaarten en foto's een beeld moeten kiezen dat henzelf symboliseert in hun werk. 

Dit levert doorgaans prachtige verhalen op.

De cursus gaat over herstel gericht ondersteunen en alleen al bij deze plaatjes krijg je vaak mooie mini-herstel verhalen te horen van de werknemers. 

Erg mooi.

Maar ook wij, de trainers (die overigens allemaal (ex) patiënten van de ggz zijn) doen mee.

Ik hou ontzettend van duidelijkheid, vastigheid en zekerheid. 

Dat heb je nu eenmaal niet altijd in het leven, dat heb ik inmiddels wel geleerd. 

Maar fijn is dat er dan altijd dezelfde kaart is die je kunt pakken, om jezelf te beschrijven.

Nu ben ik de laatste tijd wat stappen aan het zetten om mezelf en de manier waarop ik dingen aanpak te veranderen, en dus deed ik dapper en overwoog ik een andere kaart te pakken. 

Ik wierp een blik op de stapel, mijn 'vaste kaart' al in mijn hand, toen ik deze zag. 

Geen twijfel mogelijk, deze kaart, dit BEN ik, deze is voor mij gemaakt! 

Voor de zekerheid nam ik ze toch maar allebei mee....

Ooit lang geleden kon ik nog niet zo goed praten over wat er allemaal in me omging en wat er met me gebeurd was en gebeurde. 

Praten ging me niet goed af, schrijven kon ik een stuk beter. 

Ik denk wel eens dat sommige mensen wel eens terug verlangen naar die periode waarin ik niet kon praten, want nu klets ik de oren van je kop en ben ik vaak niet te remmen....

Ik wilde graag kwijt wat er was gebeurd, maar kon dat niet als mezelf vertellen en dus schreef ik een verhaal over een klein olifantje met zijn slurf in de knoop dat in een bos woonde en daar allerlei dieren leerde kennen. 

Sommige dieren waren goed, andere dieren waren slecht. 

Aan het eind van dat verhaal, kwam het olifantje de Nijlpaarden tegen 

en die haalden zijn slurf uit de knoop en zetten hem weer met zijn slurf in de goede richting. 

Ik maakte er een 'boekje' van en liet het aan mijn 'Real Life Nijlpaarden' lezen 

en één van hen gaf me mijn Nijlpaardje cadeau, 

dat ik sindsdien overal mee naartoe neem. 

Mijn Nijlpaarden waren en zijn nog steeds heel belangrijk voor me. 

Ze hebben me geholpen in hele moeilijke tijden, ze waren er voor me 

en zijn er nog steeds als ik het nodig heb, al zijn ze er nu op een andere manier. 

Inmiddels ben ik voor sommige mensen hun 'Nijlpaard' geworden. 

Ik weet niet hoe ik dat gedaan heb, zoiets gebeurt onbewust, denk ik. 

En dat is waarom deze kaart mij zo naar de keel greep en raakt...

Ik deel mijn bed met maar liefst drie Nijlpaarden van verschillende groottes. 

De grootste ligt gewoon naast me, de middelste fungeert als hoofdkussen 

en de kleinste ligt onder mijn arm of in mijn hand geklemd....

Ik keek naar het plaatje en zag mezelf: Een Nijlpaard met een Nijlpaardje....