Soms moet ik om mezelf lachen.....en dat is maar goed ook.
Ik ben niet altijd blij met mezelf, vaker niet dan wel.
Vroeger als ik 'niet blij' met mezelf was, of boos, of verdrietig, dan reageerde ik dat op mezelf af.
Dat deed ik op een manier die best wel schadelijk voor mezelf was.
Tja, het heet niet voor niks zelfbeschadiging.
Al jaren roepen therapeuten en andere mensen om me heen dat ik van mezelf moet gaan houden.
Makkelijk gezegd, maar zo makkelijk is dat niet.
Als je dat zelf van binnen écht niet voelt, dan is het moeilijk om dat zomaar uit je hoge hoed te toveren.
Maar goed, ik ben niet altijd van slechte wil, ik wil best proberen om lief voor mezelf te zijn.
En dus nam ik op een dag een besluit dat ik mezelf geen pijn meer wilde doen.
Ik besloot, dat als ik weer de neiging kreeg om mezelf pijn te doen, dat ik dan lief voor mezelf zou gaan zijn.
En dus ging ik in plaats van in mezelf te hakken, in groenten of vlees hakken.
En zo kookte ik groentesoep, of maakte ik een quiche.
In ieder geval kookte of bakte ik iets lekkers als ik me rot voelde.
Twee weken geleden was het weer zo ver.
Ik voelde me ellendig en moest weer even lief voor mezelf zijn.
Ik besloot muffins te gaan bakken.
Maar toen ik eindelijk zo ver was om ze in mijn nieuwe blik te doen en de oven in te schuiven,
kwam ik tot de conclusie dat het blik groter was dan mijn oven...
In plaats van boos te worden op mezelf (wat op zich al een overwinning op mezelf was),
moest ik vreselijk om mezelf lachen!
Dat had ik weer!
Geen nood! Ik zou het wel in losse papiertjes gieten....
Ja, leuk bedacht, maar die papiertjes waren ook op, op een paar mini papiertjes na.....
De zin begon me lichtelijk te vergaan.
Maar in plaats van alsnog kwaad op mezelf te worden bakte ik de eerste lading mini muffins af
en goot de rest in een cakevorm!
Op goed geluk....
Ik moest lief zijn voor mezelf, dat had ik mezelf beloofd, voor boosheid was geen plaats!
En toen ik de eerste lading (heerlijk geurende) mini muffins de oven uittrok,
kon ik een mega glimlach niet onderdrukken en wist ik het zeker...
Ik moest lief zijn voor mezelf.....
Toeval bestaat niet!
Joh, wat goed van je dat je jezelf zo in goede banen kon leiden. Een hele overwinning. Gefeliciteerd en je houd er nog lekkere dingen aan over ook.
BeantwoordenVerwijderenEhh.. heb je nou al die muffins zelf opgegeten of zijn er nog over? Zo maar een vraag hoor. Niet omdat ik vandaag toevallig in M. aankom en daar de 20a neem. Welnee, gewoon belangstelling.
haha, jammer Plato, maar deze zijn al lang op!!!!
BeantwoordenVerwijderenEn helaas was ik vandaag de hele dag onder weg, aan het werk....
Wanneer reis je weer terug met die 20a??? (of de 45 of de 62??)
Maandag reis ik weer per trein van Maastricht naar huis.
BeantwoordenVerwijderenMeestal rond half tien in de ochtend.
Maar je gaat echt geen muffins voor me bakken, denk ik :-)
(Geen hint hoor... smek, smek).
te laat gelezen Plato....maar tuurlijk bak ik voor jou muffins joh!
Verwijderenje moet het alleen tijdig aangeven en dit jaar gaat het hem niet meer worden. Vanaf maandag heb ik geen keuken meer tot mijn beschikking (en geen wc en geen douche....haha) dus volgend jaar dan maar????
Van jezelf houden is moeilijk, omdat je als enige ziet wat ook je donkere kanten zijn. Maar jezelf beschadigen doormiddel je expres pijn te doen lijkt mij enorm zwaar. Dat je een ander middel gevonden hebt vind ik heel knap (en dan ook nog eens heel lekker). Mijn oprechte complimenten... en die muffins heb je eerlijk verdiend!
Verwijderen